Wielu właścicieli mieszkań, którzy są członkami wspólnot mieszkaniowych wie, że może ją zaskarżyć do sądu w przypadku gdy uchwała wspólnoty mieszkaniowej jest niezgodna z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza interesy członka wspólnoty.
Przedmiotem pozwu do sądu, w przypadku gdy członek lub członkowie wspólnoty mieszkaniowej domagają się uchylenia uchwały, mogą być co do zasady konkretne uchwały podjęte przez wspólnotę mieszkaniową. Uchwała jest aktem stanowiącym wynik głosowania pozytywnego, albowiem zapada większością głosów właścicieli lokali. Fakt głosowania przez właścicieli lokali reprezentujących większość głosów przeciwko podjęciu uchwały o określonej treści, nie może być utożsamiany z oddawaniem przez nich głosów za podjęciem uchwały o treści przeciwnej do ujętej w proponowanej uchwale. Oczywiście przedmiotem głosowania mogą być zarówno uchwały o treści pozytywnej jak i negatywnej, a każda z nich może podlegać zaskarżeniu w trybie art. 25 ustawy o własności lokali. Niepodjęcie uchwały o treści pozytywnej, wobec braku wymaganej większości głosów, nie może być traktowane jako równoznaczne z podjęciem uchwały o treści negatywnej. Chodzi bowiem o to, że czym innym jest bowiem oddanie głosu za uchwałą, a czym innym przeciw uchwale.
Trzeba także zwrócić uwagę, że często to właśnie sposób sformułowania i zredagowania treści uchwały ma znaczenie przy podejmowaniu decyzji przez właścicieli na etapie oddawania głosu.
Nie było przez długi czas oczywiste, czy w przypadku, gdy większość członków wspólnoty mieszkaniowej nie wyraziła zgody na podjęcie określonej czynności przez właściciela lokalu, tj. nie podjęła wnioskowanej przez niego uchwały, zgodnie z przedstawionym projektem, to można uznać, że mimo wszystko doszło w tym zakresie do podjęcia uchwały, tzw. uchwały negatywnej i może ona zostać zaskarżona do sądu. Innymi słowy, czy niepodjęcie przez wspólnotę mieszkaniową uchwały może być kwalifikowane jako uchwała negatywna.
Rozszerzony skład Sądu Najwyższego, do którego trafiło to zagadnienie, w odpowiedzi orzekł, iż niepodjęcie uchwały z powodu nieuzyskania większości głosów właścicieli lokali nie może prowadzić do uwzględnienia powództwa na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali (III CZP 20/23).
W konsekwencji, zgodnie z przyjętą przez Sąd Najwyższy koncepcją niepodjęcie uchwały z powodu braku większości głosów nie może być przedmiotem pozwu, gdyż taka czynność nie zmienia sytuacji prawnej członka wspólnoty wnioskującego o daną uchwałę.
Uchwała przeciwko, której głosowali właściciele reprezentujący ponad 50% udziałów w nieruchomości wspólnej, jest uchwałą istniejącą, skutecznie podjętą, zawierająca treść przeciwną w stosunku do głosowanej uchwały, i podlegającą zaskarżeniu w trybie art. 25 ust. 1 u.w.l. Pozytywny lub negatywny sposób sformułowania uchwały przez wnioskodawcę lub zarząd wspólnoty ma charakter czysto „techniczny” i nie ma żadnego wpływu na przyjęcie oceny dotyczącej skutecznego podjęcia i możliwość zaskarżenia uchwały.