Do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych w ciągu ostatniego roku wpłynęło wiele wniosków
przedsiębiorców o zwolnienie z opłacenia składek dla płatników w
określonych branżach (ZUS RDZ-B).
Niestety, ZUS często odmawiał prawa do zwolnienia z
opłacania należności z tytułu składek w związku z tym, że według zapisów w
CEiDG przeważającym kodem działalności był kod PKD, który nie widnieje na
liście wskazanych branż, które są uprawnione do zwolnienia z opłacania składek
za określony okres, pomimo przedstawienia kopii faktur oraz paragonów
fiskalnych wykazujących, że przeważającą większość w firmie stanowi wartość
przychodu od sprzedaży z działalności PKD z listy branżowej.
Problem polega na tym, że przedsiębiorcy nie zawsze
na bieżąco aktualizowali swoje dane w CDiDG i często dane z tego rejestru nie
pokrywały się z rzeczywistością i faktycznie prowadzili przeważającą
działalność pod kodem PKD, który został objęty tarczą pomocową. ZUS jednak
często nie uznaje, że w takich wpadkach nie przysługuje zwolnienie z opłacania składek,
ZUS uważa, że ustawodawca jednoznacznie w ustawie COVID-19, określił branże
oznaczone kodami według Polskiej Klasyfikacji Działalności PKD jako
rodzaj przeważającej działalności, które mogą skorzystać ze zwolnienia z
opłacenia składek za określony okres. Skoro na dzień złożenia wniosku w
rejestrze REGON, jak również w CEiDG przeważającą działalnością gospodarczą
przedsiębiorcy była działalność oznaczona kodem, który nie figuruje na liście
wskazanych branż, to nie może on skorzystać ze zwolnienia z obowiązku opłacania
należnych składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na
Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych za dany okres.
Podmiot uprawiony do otrzymania ulgi, czyli kto?
To płatnik składek prowadzący na dzień złożenia
wniosku o zwolnienie z opłacania składek przeważającą działalność według
podanego w przepisie PKD, a dana przeważająca działalność jest ustalona na
podstawie procentowego udziału poszczególnych rodzajów działalności w ogólnej
wartości przychodów ze sprzedaży lub, jeżeli nie jest możliwe zastosowanie tego
miernika, na podstawie udziału pracujących, wykonujących poszczególne rodzaje
działalności, w ogólnej liczbie pracujących.
W sporach z ZUS na tym tle chodzi o wyjaśnienie
pojęcia "przeważającej działalności" na gruncie ustawy COVID-19
oraz dokonanie jego prawidłowej wykładni na gruncie całokształtu
tej regulacji.
Trzeb zwrócić uwagę, że ustawa COVID-19 łącznie z
innymi ustawami wchodzi w skład tzw. pakietu ustaw Tarczy Antykryzysowej 1,0,
przyjętego przez Sejm RP 28 marca 2020 r.
Tarcza Antykryzysowa ma stanowić rozwiązanie dla
polskiej gospodarki i stanowi ją pakiet rozwiązań, który ma ochronić
polskie państwo i obywateli przed kryzysem wywołanym pandemią koronawirusa.
Opiera się on na pięciu filarach: ochronie miejsc pracy i bezpieczeństwu
pracowników, finansowaniu przedsiębiorców, ochronie zdrowia, wzmocnieniu
systemu finansowego, inwestycjach publicznych. Tarcza ma na celu
ustabilizowanie polskiej gospodarki, a także danie jej impulsu inwestycyjnego (https://www.gov.pl/web/tarczaantykryzysowa).
Właściwe zdefiniowanie pojęcia "przeważającej
działalności" ma zatem doniosłe znaczenie również w kontekście celu
Tarczy Antykryzysowej, która stanowić ma w założeniu reakcję na negatywne
skutki epidemii COVID-19. Cel tych regulacji prawnych nastawiony jest na
rzeczywiste wsparcie dla podmiotów, które faktycznie ponoszą (np. poprzez
wprowadzone ograniczenia w prowadzeniu działalności) skutki epidemii - COVID-19
Chodzi zatem o to, aby wsparcie otrzymały podmioty faktycznie prowadzące na
dany dzień jako przeważającą działalność we wskazanym zakresie według podanego
PKD.
Decyduje wpis do ewidencji działalności gospodarczej?
Wpis do ewidencji działalności gospodarczej jest
swoistą deklaracją (zgłoszeniem) zamierzonej przez osobę fizyczną działalności,
ma on charakter deklaratoryjny i rodzi jedynie domniemanie faktyczne jej
prowadzenia
Co do charakteru prawnego wniosku przedsiębiorcy o
wpisanie czy aktualizację danych do rejestru REGON, wypowiadał się Sąd
Najwyższy, wskazując, że informacja o rodzaju działalności wynikająca z
rejestru REGON nie tworzy żadnego stanu prawnego, a jedynie ma potwierdzać stan
faktyczny według oświadczenia wiedzy podmiotu prowadzącego taką działalność.
Nie można takiego wpisu traktować jako gwarancji, że podmiot wnioskujący o ulgę
na pewno spełnia wymóg ustawowy, co uzasadniałoby wyłączność takiego dowodu i
przesądzało o prawidłowości postępowania organu. Tym bardziej, że istnieje inna
możliwość wykazania spełnienia wymaganego warunku.
Zastosowanie przez ZUS, jako jedynego sposobu
(dowodu) spełnienia wymogu do otrzymania ulgi - wpis w CEiDG oraz rejestrze
REGON - nie znajduje uzasadnienia ani jako pełniący funkcję zabezpieczenia
przed dostępem do skorzystania z ulgi podmiotów nieuprawnionych, ani jako
uproszczenie procedur. Dodatkowo w efekcie prowadzi do naruszenia zasady równości
wobec prawa.
Dlatego pomagam moim klientom w ścieżce odwoławczej aż do Sądów
Administracyjnych.